Azjatyckie Oko jest horrorem , tematycznie zbieżne z dramatem, warsztatowo zrealizowane w konwencji kina grozy. Większość horrorów w ogóle nie straszy i nie ma w tym nic niezwykłego. Istotną cechą wspólną dla wszystkich horrorów są poruszane w nich tematy grozy. Klasyfikacja tego gatunku w odniesieniu do samego iluzyjnego strachu jest anachronizmem. Wiele znakomitych horrorów nie ma nic wspólnego z odczuwaniem leku czy strachu. Uczucie strachu wywołuje bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia. Dreszczyk emocji towarzyszący podczas oglądania horrorów ma tyle wspólnego z prawdziwym strachem , co oglądanie filmu ma wspólnego z prywatnym życiem oglądającego widza.

Nie rozumiesz. Można się przestraszyć czegoś co pojawia się nagle. Wystarczy odpowiednia muzyka i scena.
Poza tym jest coś takiego jak klimat grozy. Horrory takie powinny być.

Klimaty w horrorach mają różne odcienie, klimat grozy to określenie ogólne. Coś co pojawia się nagle w filmie niekoniecznie równoznaczne jest z odczuwaniem jakiegoś strachu, bardziej jest to element zaskoczenia widza, wywołujący poruszenie, dreszczyk emocji itp. Horrory na pewno powinny poruszać tematy związane z szeroko pojętą grozą i wywoływać jakieś emocje mające związek ze strachem, lękiem, przerażeniem, obrzydzeniem, szokowaniem .

W ogóle zauważam, że najlepsze horrory to bardziej dramaty niż horrory. Dobre horrory muszą być w pełni na poważnie i wprowadzać widza w odpowiedni nastrój.

Najlepsze horrory z pewnością mają związek z jakimś dramatem bohaterów horroru, jednak w odniesieniu do gatunku filmowego pozostają horrorami. Horror może łączyć się z dramatem , jak z każdym innym gatunkiem, nie jest jednak dramatem tylko horrorem z połączeniu z dramatem. Generalnie horror to gatunek komercyjny ,czy bardziej na poważnie czy bardziej rozrywkowo , kino grozy może mieć różne oblicze i niekoniecznie dobre horrory muszą być poważne w swojej formie. Przykładem poważnego , znakomitego horroru może być Psychoza Hitchcocka, kiczowatego , niepoważnego i również udanego Martwe Zło 2.

To już są chyba parodie horrorów, albo komedio-horrory.

Ani jedno ani drugie. Czasami niedorzeczne poglądy na temat horrorów są tak groteskowe, że nie klasyfikują się do polemiki. Psychoza Hitchcocka to przełomowy horror w historii kina grozy, natomiast Martwe Zło 2 to horror w połączeniu z komedią grozy. Komedio- horrory jako gatunek filmowy nie istnieją, Połączenie horroru z komedią , oznacza horror o wydźwięku komediowym .

Zgadzam się w pełni.

Horror powinien być poważny i klimatyczny.

Generalnie poważnych horrorów jest mniej . Gdyby sami twórcy traktowali horrory poważniej , kino grozy podążało by w mniej komercyjnym kierunku i znalazło odbiorców starszych i bardziej dojrzałych , dla których horrory w obecnych czasach postrzegane są głównie jako filmy do straszenia dzieci i młodzieży., a oni są dorośli i takich filmów już nie oglądają .

Nie jest tak jak piszesz. Po prostu mylisz gatunki. Są tak zwane komedio-horrory i różne inne połączenia horrorów. Najpoważniejsze i najsmutniejsze są dramato-horrory.
Również horrory psychologiczne są dobre.
Klimatyczne i bardzo poważne są często horrory azjatyckie, ale oczywiście to żadna reguła.

Wyrażając się precyzyjnie nie ma komedio- horrorów ani dramato-horrorów. Horror może mieć elementy komedii, dramatu i wielu innych gatunków i nadal zaliczany jest do kanonu kina grozy , horrorów bardzo różnych odmian, z różnym charakterem filmowej narracji i różnorodnością tematów związanych z szeroko pojętą grozą , strachem , zagrożeniem życia i zdrowia jednostek , zbiorowości ludzkiej czy cywilizacji. Generalnie każdy film zawierający elementy grozy , poruszający różne zagadnienia grozy życia jest z gatunku horrorem., który niekoniecznie musi straszyć widza czymkolwiek.za to może przerażać , szokować , wywoływać obrzydzenie , fascynacje tym co niezrozumiałe ,mroczne, fantastyczne, tajemnicze, pobudzające wyobraźnię czy zainteresowanie sprawami nie mającymi bezpośredniego, znikomego lub żadnego odniesienia do życia potencjalnego odbiorcy horrorów.

To akurat prawda